Ubistvo naručeno iz Novog Pazara? Prijatelj namamio Žuću u smrt — likvidiran s četiri metka zbog poslova s drogom

U ponedjeljak se navršilo tačno 29 godina od brutalne likvidacije Zorana Dimitrova, poznatijeg kao Žuća — jednog od najprepoznatljivijih likova iz kultnog dokumentarca „Vidimo se u čitulji“, koji je početkom devedesetih ogolio mračni svijet beogradskog podzemlja.

Ono što se tada šaptalo po kafanama i među kriminalnim krugovima, danas ponovo odzvanja: Žuću su, navodno, ubili plaćenici iz Novog Pazara, tvrdi Kurir, ali po narudžbi njegovog prijatelja.

Zoran Dimitrov ubijen je 6. oktobra 1996. godine, oko 20 sati, između ulica Glasinačke i Vladimira Tomanovića na beogradskom Konjarniku. Napadač je pucao četiri puta, dva metka pogodila su ga u glavu, što je značilo trenutno „overavanje“.

Svedoka nije bilo, a ubica nikada nije identifikovan.

Prema tadašnjim navodima policije, Žuća je kobne večeri bio bez svog pancira i pištolja — što je posebno iznenadilo njegove prijatelje iz „voždovačkog klana“. Taj detalj je, međutim, mnoge uvjerio da je bio namamljen u zamku.

U beogradskom podzemlju tih godina kružila je verzija da je poruku kojom je Žuća namamljen na mjesto likvidacije poslao njegov prijatelj Bojan Petrović — tada osoba od povjerenja, s kojom je često viđan u društvu.
Petrović ga je, navodno, pozvao putem pejdžera, a egzekutori su bili plaćenici iz Novog Pazara, koji su dovedeni zbog poslova s drogom koji su se iz Beograda širili prema Sandžaku i Kosovu.

Izvori bliski istrazi tada su tvrdili da je naručilac imao jasan cilj — da ukloni Dimitrova iz lanca koji je kontrolisao dotok narkotika i novca kroz Pazar i Rašku. „Žuća je znao previše i više nije bio koristan“, pričalo se tih godina u beogradskim i pazarskim krugovima.

Dimitrov je bio istaknuti član „voždovačkog klana“, koji je u to vrijeme slovio za najmoćniju kriminalnu grupu u Beogradu, pod vođstvom Gorana Vukovića zvanog Majmun.

Nakon što je Vuković ubijen 1994. godine, organizaciju je preuzeo Mija Baškalović, koji je, prema svjedocima, među prvima stigao na mjesto Žućinog ubistva.

Smrt Vukovića označila je početak kraja klana — moć se topila, veze pucale, a prijateljstva su se pretvarala u narudžbine za likvidacije.

Zoran Dimitrov ostao je upamćen po sceni iz „Vidimo se u čitulji“, gdje sa suzama u očima govori o smrti svojih prijatelja.

Bio je, kako su govorili, „lik koji plače na sahranama, a zna da će uskoro i njegova doći“.

Njegove suze tada su dirnule mnoge, ali su bile i simbol kraja jedne generacije beogradskog podzemlja — generacije koja je živjela brzo, ubijala bez zadrške i umirala mlada.

Iako nikada nije do kraja rasvijetljeno, priča o naručiocima iz Novog Pazara ostala je prisutna u policijskim krugovima i kasnijim neformalnim razgovorima ljudi iz podzemlja.

Sandžak je tih godina bio tranzitna zona — prolaz droge, oružja i novca, a veze s beogradskim klanovima bile su čvrste.

Upravo ta povezanost, kako se vjeruje, bila je ključna za Žućinu smrt.

Preuzmite android aplikaciju Sandzaklive portala