Analiza / Iran i Izrael na ivici velikog rata: Dvije velike i različite vojne sile
Nova dimenzija izraelsko-iranskog sukoba: Vojna moć i strategije
Sukobi između Irana i Izraela ponovo su na površini, otvarajući niz pitanja o vojnim kapacitetima i strategijama ovih zemalja, koje se značajno razlikuju.
Izrael se oslanja na snažne Izraelske odbrambene snage (IDF), koje se sastoje od profesionalnih i rezervnih jedinica. Ove snage, poznate po svojoj visokoj obuci i modernizaciji, uključuju oko 130.000 aktivnih vojnika, uz dodatnih 500.000 u rezervi. Izraelska vojska se oslanja na sofisticirane tehnologije i blisku saradnju sa Sjedinjenim Američkim Državama.
Iran, s druge strane, raspolaže vojskom koja broji oko 350.000 profesionalnih vojnika, a dodatnih 100.000 čini Korpus iranske revolucionarne garde. Ovaj korpus ima svoje specifične zadatke i naoružanje, često se upoređujući s regularnim vojnim snagama. Takođe, Iran može mobilizovati brojne milicije širom regiona, čime značajno povećava svoje kapacitete.
Demografski podaci dodatno pojačavaju ovu situaciju: Iran sa oko 88,5 miliona stanovnika ima znatno veći bazen za mobilizaciju u odnosu na Izrael, koji broji 9,5 miliona. Iako se može činiti da broj vojnika u Iranu daje prednost, kvaliteta opreme i tehnološke inovacije često igraju ključnu ulogu.
U domenu oklopnih snaga, Iran koristi oko 1.300 tenkova, većinom sovjetskog porekla, dok Izrael ima oko 1.100 tenkova Merkava, koji su prilagođeni za specifične potrebe izraelskih snaga. U pogledu artiljerije, Iran raspolaže sa 2.260 cijevnih artiljerijskih oruđa, dok Izrael ima oko 1.000 različitih sistema, uključujući napredne samohodne jedinice.
Raketan program obu dve države obuhvata širok spektar sistema, od kratkog do srednjeg dometa. Izrael je razvio sofisticirane raketne tehnologije u saradnji sa SAD-om, dok Iran, suočen sa sankcijama, razvija svoj arsenal kroz nabavku tehnologije iz Sjeverne Koreje, Rusije i Kine.
Međutim, najveći nesrazmjer leži u zračnim snagama. Izraelsko ratno zrakoplovstvo se može pohvaliti sa više od 100 aviona pete generacije F-35, dok Iran raspolaže zastarjelim borbenim avionima, uključujući nekoliko ruskih Su-35 i starije F-14 Tomcat. Ova tehnološka superiornost pruža Izraelu značajnu prednost u zračnim operacijama.
Pomorske snage također odražavaju različite pristupe. Izrael se oslanja na napredne dizel-električne podmornice i moderne korvete, dok iranske pomorske snage, koje uključuju i Korpus revolucionarne garde, imaju skromniju opremu, sa brojnim brzim torpednim čamcima i starijim podmornicama klase Kilo.
U oba slučaja, vojne strategije su oblikovane vanjskopolitičkim prioritetima i stalnim tenzijama koje datiraju od Islamske revolucije 1979. godine. S obzirom na stalno preispitivanje vojnih kapaciteta i strategija, sukob između Irana i Izraela ostaje kompleksan i višeslojan, sa dalekosežnim posljedicama za cijeli region.
